„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!
Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony.”
(Mk 16,15-16)
Dziecko do Chrztu Świętego należy zgłosić przynajmniej dwa tygodnie przed przewidywaną uroczystością. W przypadku chrztu dziecka nie mieszkającego na terenie parafii wymagane jest zezwolenie na chrzest z parafii zamieszkania, ponieważ chrzest wszczepia przyjmującego ten sakrament w konkretną wspólnotę parafialną, w której urzeczywistnia się i działa Chrystusowy Kościół.
Chrzest zgłaszają rodzice dziecka lub jego prawni opiekunowie. Sakrament ten udzielany jest ze względu na wiarę Kościoła (ze szczególnym uwzględnieniem wiary rodziców). Udziela się go w nadziei, że dziecko będzie wychowane po katolicku w środowisku, w którym jest wychowywane. Dlatego jeśli nie ma do niej żadnych podstaw (niewierzący rodzice, bądź opiekunowie), chrzest odkłada się aż do czasu jej zaistnienia! (KPK kan. 868 § 1.2.). Oznacza to, że nie udzielamy chrztu dzieciom ludzi niewierzących.
W naszej parafii dzieci chrzcimy zazwyczaj w niedzielę, na mszy o godz. 12.00.
Przychodząc do kancelarii w celu załatwienia formalności związanych z tym sakramentem należy przynieść:
- akt urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego,
- nazwiska i imiona chrzestnych wraz z adresami ich zamieszkania,
- zaświadczenie z parafii rodziców chrzestnych, że są praktykującymi katolikami i mogą dostąpić godności bycia rodzicami chrzestnymi.
Chrzestnymi nie mogą być:
- niewierzący i niepraktykujący,
- osoby innej religii,
- pozostający tylko na kontrakcie cywilnym lub związku partnerskim,
- nie bierzmowani i nie uczęszczający na katechezę szkolną,
- prowadzący gorszący tryb życia.
Obowiązki osób podejmujących funkcję chrzestnego określa szczegółowo prawo Kościoła (KPK ka. 872-874). Wszyscy jesteśmy ludźmi wolnymi i sami podejmujemy decyzję jak będziemy żyli; tzn. czy w oparciu o Boże Przykazania, czy też tak jakby Boga nie było. Musimy jednak pamiętać, że każdy wybór pociąga za sobą określone konsekwencje. Dlatego w pragnienie bycia chrzestnym (od słowa chrzest!) musi być wpisana żywa wiary, przejawiająca się w uczynkach (praktyki religijne). Osoby, które nie praktykują same pozbawiają się przywileju bycia chrzestnym i pretensje mogą mieć jedynie do samych siebie, gdyż jako praktycznie niewierzący nie mogą pomagać rodzicom dziecka w obowiązku wychowywania go w wierze Kościoła.
Rodzice pragnący aby msza św. w czasie które ich dziecko otrzyma chrzest była sprawowana w intencji dziecka powinni to wyraźnie zaznaczyć w kancelarii parafialnej podczas zgłaszania chrztu.